We are Singaporeans

လူမ်ဳိး တစ္မ်ဳိး ႏွင့္ တစ္မ်ဳိး ဘာသာ စကား မတူၾကရာတြင္ လူမ်ဳိး တစ္ဦးက သူ၏ ဘာသာ စကား မဟုတ္သည့္ အျခား ဘာသာ စကားကုိ ေျပာသည့္အခါ အသံထြက္ မပီသသည္မွာ ရီစရာ ျဖစ္ၾကသည္။ တစ္ခါက ၾကည့္ဖူးသည့္ ေမာ႔(စ္) ၏ ဟာသဇာတ္လမ္း တစ္ခုျဖစ္သည့္ “ဝီလုိဝီလုိ” တစ္ခန္းရပ္ ျပဇာတ္တြင္ တရုတ္လူမ်ဳိးမ်ား၏ ျမန္မာစကား ဝဲသည့္ပုံစံအား ရီစရာ ဟာသလုပ္ ျပထားသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ထုိ႔အတူပင္ ျမန္မာ လူမ်ဳိးမ်ားသည္လည္း ျမန္မာအသံထြက္ႏွင့္ တရုတ္လုိ ေျပာမည္ဆုိလွ်င္ တရုတ္လူမ်ဳိးမ်ား အဖုိ႔ ရီစရာ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ပါလိမ္႔မည္။ ထုိသုိ႔ ဘာသာ စကား မတူသူ တစ္ေယာက္ အေနျဖင့္ မိမိ ကုိယ္ပုိင္ ဘာသာ စကားမဟုတ္ဘဲ အျခား ဘာသာ စကားကုိ ေျပာသျဖင့္ အသံထြက္ မမွန္ဘဲ မွားယြင္းသျဖင့္ ရီစရာ ျဖစ္ရသည္မွာ မည္သုိ႔ တတ္ႏုိင္ပါမည္နည္း။ မိမိကုိယ္ပုိင္ ဘာသာစကား ျဖစ္လွ်က္ႏွင့္ အသံဝဲၿပီး မပီမွသာလွ်င္ စကားပီပီသသ မေျပာတတ္သျဖင့္ သေရာ္စရာ ေကာင္းေပလိမ္႔မည္။
စင္ကၤာပူႏုိင္ငံတြင္ အဂၤလိပ္ဘာသာ စကားကုိ တရားဝင္ ရုံးသုံးစကား အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားသည္။ စင္ကၤာပူ လူမ်ဳိးတုိ႔မွာ လဲ အခ်င္းခ်င္း အဂၤလိပ္လုိ ေျပာၾကသည္။ သူတုိ႔ကုိ တရုတ္ျပည္မႀကီးက သကၠရာဇ္ ၂၀၀၀တြင္ စင္ကၤာပူသည္ ပင္လယ္ရပ္ျခား တရုတ္လူမ်ဳိးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ဟု ဆုိသည့္အခါတြင္ စင္ကၤာပူက သူတုိ႔သည္ တရုတ္လူမ်ဳိးမ်ား မဟုတ္ၾကဘဲ၊ စင္ကၤာပူရီယံမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး အဂၤလိပ္စကား ေျပာသူမ်ား ျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။ သုိ႔ရာတြင္ သူတုိ႔၏ အဂၤလိပ္အသံထြက္ စကားေျပာသည့္ပုံစံသည္ အဂၤလိပ္ သုိ႔မဟုတ္ အေမရိကန္ လူမ်ဳိးမ်ားအတြက္ အလြန္ ရီစရာ ျဖစ္ေနသည္။ ၾသစေတးလ်တြင္ စင္ကၤာပူလူမ်ဳိးမ်ား ရထားေပၚ၊ ဘစ္ကားေပၚမ်ားတြင္ အဂၤလိပ္လုိ ေျပာေနၾကလွ်င္ ၾသစေတးလ် လူမ်ဳိး အခ်ဳိ႕က ၿပဳံးစစႏွင့္ ၾကည့္ျခင္းကုိ ခံၾကရသည္။
ကုိယ္႔ဘာသာ စကားအစစ္အမွန္ မဟုတ္ဘဲ၊ အရွက္ကင္းမဲ႔စြာ ကုိယ္႔ဘာသာစကား လုပ္ေနၿပီး ပီပီသသ မွန္မွန္ ကန္ကန္လည္း မေျပာတတ္သည့္ စင္ကၤာပူ အဂၤလိပ္စကား၏ ရီစရာ အသုံးအႏွဳံးမ်ားကုိ ေအာက္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ အတုိင္း အဂၤလိပ္လူမ်ဳိးတုိ႔၏ ေလွာင္ေျပာင္ သေရာ္ျခင္းကုိ ခံေနရေတာ႔သည္။

WHEN GIVING A CUSTOMER BAD NEWS
Britons: I’m sorry, sir, but we don’t seem to have the sweater you want in your size, but if you give me a moment, I can call the other outlets for you.
Singaporean: No stock!

RETURNING A CALL
Britons: Hello, this is John Smith. Did anyone call for me a few moments ago?
Singaporean: Hello, who call huh?

ASKING SOMEONE TO MAKE WAY
Britons: Excuse me, I would like to get by. Would you please make way?
Singaporean: S-kew me..

WHEN SOMEONE OFFERS TO PAY
Britons: Hey! Put your wallet away, this drink is on me.
Singaporean: No need lah.

WHEN ASKING FOR PERMISSION
Britons: Excuse me, but do you think it would be possible for me to enter through this door?
Singaporean: (pointing at the door) Can ah?

WHEN ENTERTAINING
Britons: Please make yourself right at home.
Singaporean: No need shy one lah!

WHEN DOUBTING SOMEONE
Britons: I don’t recall you giving me the money.
Singaporean: Where got?

WHEN DECLINING AN OFFER
Britons: I would prefer not to do that, if you don’t mind.
Singaporean: Don’t want lah.

IN DISAGREEING ON A TOPIC OF DISCUSSION
Britons: Err…Tom, I have to stop you there. I understand where you’re coming from, but I really have to disagree with what you said about the issue.
Singaporean: You mad ah?

WHEN ASKING SOMEONE TO LOWER THEIR VOICE
Britons: Excuse me, but could you please lower your voice? I’m trying to concentrate over here.
Singaporean: Shut up lah!

WHEN ASKING SOMEONE IF HE/SHE KNOWS YOU..
Britons: Excuse me, but I noticed you staring at me for sometime. Do I know you?
Singaporean: See what, see what?

WHEN ASSESSING A TIGHT SITUATION
Britons: We seem to be in a bit of a predicament at the moment..
Singaporean: Die lah!!

WHEN TRYING TO FIND OUT WHAT HAD HAPPENED
Britons: Will someone tell me what has just happened?
Singaporean: What happened ah? Why like that one lah?

WHEN SOMEONE DID SOMETHING WRONG
Britons: This isn’t the way to do it. Here, let me show you.
Singaporean: Like that also don’t know how to do!

Posted in: Singapore